Publikacje pedagoga i psychologa
12 październik 2023
W czwartek 12 października po raz kolejny obchodzimy Dzień Bezpiecznego Komputera - święto zapoczątkowane w 2004 roku przez Polską Izbę Informatyki i Telekomunikacji. Od samego początku inicjatywa jest objęta honorowym patronatem Prezydenta RP.
Mimo szybko zmieniającego się świata mediów cyfrowych, tematyka akcji od lat pozostaje taka sama i tak samo ważna. Jej celem jest zwiększenie świadomości społecznej w zakresie cyberzagrożeń i poinformowanie o najnowszych narzędziach zapewniających prywatność i bezpieczeństwo w sieci.
Do najważniejszych odbiorców tego przesłania należą najmłodsi - często bardzo zaangażowani w media społecznościowe oraz gry online, a jednocześnie najbardziej narażeni na nadużycia ze strony hakerów i oszustów. Dlatego tym roku pragniemy zwrócić uwagę opiekunów na korzyści płynące ze sprawnego korzystania z programów i aplikacji kontroli rodzicielskiej.
W naszym artykule przygotowaliśmy kilka praktycznych porad, jak dopasować ustawienia na konsolach i platformach gamingowych, smartfonach i laptopach, by zapewnić latorośli maksimum bezpieczeństwa. Wyjaśniamy czym są tzw. Lootboxy i podpowiadamy też, co zrobić by uniknąć dodatkowych kosztów w używanych przez dziecko aplikacjach. Zachęcamy do lektury całości tekstu „Bezpieczeństwo a gry komputerowe”.
Projekt powstał przy współpracy z C&A, ma jednak charakter wyłącznie informacyjny i nie zawiera treści reklamowych - Jenpix GmbH.
1 grudnia 2022
W naszym mieście Czeladź trwa kampania „Biała Wstążka”. Celem tej kampanii jest zatrzymanie przemocy wobec kobiet, reagowanie i kształcenie właściwych postaw w sytuacjach występowania różnych form przemocy, krzywdzenia i dyskryminacji. Symbolem kampanii na terenie Czeladzi jest obraz dłoni z białą wstążką na tle panoramy miasta. Cele, które realizuje nasza szkoła wchodzą w zakres szkolnego programu pracy profilaktycznej, edukacyjnej i wychowawczej w zakresie przeciwdziałania przemocy w rodzinie. Są to działania służące zwiększeniu skuteczności ochrony ofiar przemocy w rodzinie i zwiększeniu dostępności pomocy oraz działań interwencyjnych, korekcyjnych i edukacyjnych wobec osób stosujących przemoc.Ważne dla nas jest podniesienie wrażliwości społecznej oraz realizacja zadania Wzmacnianie współpracy między instytucjami i organizacjami.
Kampania „Biała Wstążka” w Czeladzi - fot. mat. Pras.
https://twojezaglebie.pl/trwa-kampania-biala-wstazka-czeladz/
16 listopada 2022
Rodzicu reaguj jeżeli zauważysz !
W okresie dojrzewania liczba przypadków zaburzeń depresyjnych wyraźnie wzrasta osiągając poziom porównywalny z zachorowalnością u dorosłych. Dla depresji w tej grupie wiekowej charakterystyczny jest nastrój rozdrażnienia oraz złość. Często pojawia się wycofanie społeczne, zmiany apetytu (zmniejszenie lub zwiększenie), wahania rytmu dobowego, utrata zainteresowania zajęciami, które wcześniej sprawiały przyjemność, jak sport czy spotkania z rówieśnikami.
Podobnie jak u dorosłych, objawami depresji u dzieci są:
• niechęć do wykonywania aktywności, która do tej pory dawała satysfakcję,
• wzmożona drażliwość, nerwowość, płaczliwość oraz większa skłonność do wchodzenia w konflikty,
• zmiany w zakresie aktywności psychoruchowej - spowolnienie lub pobudzenie,
• poczucie braku nadziei i sensu życia, smutek (anhedonia),
• niskie poczucie własnej wartości,
• nadmierne poczucie winy,
• poczucie bezradności,
• nawracające myśli o śmierci i samobójstwie,
• spadek energii,
• nadmierna męczliwość,
• zaburzenia koncentracji uwagi,
• wzrost lub spadek apetytu,
• częste skargi na dolegliwości zdrowotne:( bóle głowy, bóle brzucha),
• zmiana wzorca snu (utrzymujące się przez pewien czas wyraźne trudności z zasypianiem lub wczesne wybudzanie).
Na rozwój depresji może mieć wpływ również:
• przewlekła choroba któregoś z rodziców, innego członka rodziny lub samego dziecka,
• utrata ukochanej bliskiej osoby spowodowana śmiercią lub np. rozwodem rodziców,
• sytuacje psychicznego, fizycznego wykorzystywania przez opiekunów,
• przewlekły konflikt małżeński rodziców,
• zaniedbanie,
• brak zainteresowania,
• wrogość i emocjonalne odrzucenie, nadmierne kontrolowanie przez rodziców,
• obarczanie dziecka zbyt dużą, przerastającą jego możliwości odpowiedzialnością,
• trudna sytuacja materialna oraz społeczna izolacja rodziny,
• Cyberprzemoc - nękanie w cyberprzestrzeni.
Zjawisko cyberprzemocy
Cyberprzemoc jest traktowana, jako nowy rodzaj agresji rówieśniczej w cyberprzestrzeni. Jest uznana za jedno z dwóch głównych, nasilających się w ostatnich latach zjawisk patologicznych. Rodzi to poważne wyzwania przed rodzicami, którzy powinni podejmować działania interwencyjne w sytuacji, gdy zachodzi podejrzenie, że dziecko padło ofiarą lub jest sprawcą przemocy w sieci. Rolą szkoły jest prowadzenie działań profilaktycznych uwzględniających specyfikę tej nowej odmiany przemocy.
Podstawowe formy zjawiska to: nękanie, straszenie, szantażowanie z użyciem sieci, publikowanie lub rozsyłanie ośmieszających, kompromitujących informacji, zdjęć, filmów z użyciem internetu oraz podszywanie się w sieci pod kogoś wbrew jego woli. Do działań określanych mianem cyberprzemocy wykorzystywane są głównie: poczta elektroniczna, czaty, komunikatory, strony internetowe, blogi, serwisy społecznościowe, grupy dyskusyjne, serwisy SMS i MMS.
Jeżeli sprawcą cyberprzemocy jest osoba poniżej 17 roku życia, działania w sprawie realizuje sąd rodzinny i nieletnich - tam składamy zawiadomienie o czynie zabronionym. Pamiętać jednak należy, że w stosunku do małoletnich, czyli osób poniżej 18 roku życia, wszystkie działania prawne realizują rodzice lub opiekunowie prawni. Nie jest możliwe dochodzenie odpowiedzialności prawnej małoletniego pokrzywdzonego cyberprzemocą bez współpracy z rodzicami.
Co grozi uczniowi - cyberoprawcy?
Wobec nieletniego mogą być stosowane środki wychowawcze. Sąd rodzinny dysponuje całą gamą zachowań, począwszy od udzielenia upomnienia, poprzez ustanowienie nadzoru czy skierowanie małoletniego do odpowiedniej jednostki np. ośrodka kuratorskiego, zawodowej rodziny zastępczej kończąc na orzeczeniu umieszczenia w zakładzie poprawczym.
Nadto, sąd rodzinny, na podstawie art. 10 ustawy, może orzec umieszczenie w zakładzie poprawczym nieletniego, który dopuścił się przestępstwa, jeżeli przemawiają za tym wysoki stopień demoralizacji oraz okoliczności i charakter czynu, zwłaszcza gdy inne środki wychowawcze okazały się nieskuteczne lub nie rokują resocjalizacji nieletniego. Ważna więc w przypadku kary jest postawa sprawcy.
Rodzicu udzielaj dziecku wsparcia emocjonalnego, nie czekaj, aż Twoje dziecko samo przyjdzie do Ciebie i powie Ci o swoich problemach, tylko pytaj, okazuj zainteresowanie jego życiem, relacjami rówieśniczymi, z kim się spotyka po szkole, jakich ma przyjaciół, czy w jaki sposób spędza wolny czas. Należy pamiętać, że bycie troskliwym rodzicem to również kontrola rodzicielska.
Dominika Ziółkowska - psycholog szkolny
Iwona Olszewska - pedagog szkolny
28 lutego 2022
Trudny czas - wojna na Ukrainie!
Wszyscy bardzo współczujemy ukraińskiemu narodowi. W naszej szkole wszyscy pracownicy zaangażowali się: dają wsparcie naszym ukraińskim uczniom a także uczniom naszej szkoły, którzy potrzebują wsparcia emocjonalnego ponieważ obecna sytuacja jest dla nich niezrozumiała. W związku z tym nauczyciele wykazują się intuicją pedagogiczną, empatią, delikatnością i wyczuciem w czasie lekcji. Rozumieją, że o tej wojnie trzeba z uczniami rozmawiać jeżeli uczniowie tego potrzebują. Rozmowę o wojnie zaczynają od pytania, jak się czujecie, co wiecie na temat wojny, czy chcecie rozmawiać. Jeśli nie, nie zmuszają; ale niejednokrotnie jest taka potrzeba i wtedy pytają, co uczniowie wiedzą o konflikcie i pomagają weryfikować informacje.
Wskazówka dla rodzica.
Rodzicu dlaczego powinieneś rozmawiać z dzieckiem na temat wojny:
- trzeba rozmawiać nawet z maluchami i nie udawać, że tematu nie ma, bo dzieci dyskutują między sobą, widzą obrazki w mediach. Brak informacji od osób, którym ufają, rodzi lęki;
- dzieci młodsze - do 12 roku życia - chronić przed nagłówkami, drastycznymi zdjęciami, nie rozważać przy nich, co się stanie, bo tego nie wiemy; dawać jasny komunikat: jesteś bezpieczny;
- chronić dzieci przed poczuciem bezradności - pokazać, że możemy coś zrobić. Jeśli Twojemu dziecku pomoże narysowanie ukraińskiej flagi, niech to zrobi;
- uczyć okazywania życzliwości ukraińskiemu koledze z klasy;
Rodzicu pamiętaj, że dzieci mogą w tym czasie potrzebować więcej wspólnie spędzonego czasu, wspólnej zabawy, przytulania i czułości.
Wszyscy pamiętajmy, że Tego tematu nie można zostawić bez echa.
Iwona Olszewska - pedagog szkolny
Dominika Ziółkowska - psycholog szkolny
23 września 2021
„Mamo! Tato! Tutaj jestem!”
To nowa kampania, która ma za zadanie przestrzegać i chronić najmłodszych przed zaginięciami. Organizatorem kampanii jest Komenda Wojewódzka Policji w Katowicach.
W trakcie imprez masowych, zakupów w dużych centrach handlowych czy w innych zatłoczonych miejscach, upilnowanie dziecka staje się wyzwaniem. Skupiając się na witrynach sklepowych, ekranach reklamowych, smartfonach, występach artystycznych itd. dorośli odwracają uwagę od tego, co robią w tym czasie ich pociechy.
Dzieci natomiast nieświadome zagrożeń i zafascynowane otaczającym je światem, nie zwracając uwagi na opiekunów, często oddalają się, i poświęcając całą uwagę na zaspokojeniu swojej ciekawości.
Takie sytuacje są najczęstszą przyczyną zagubień, a w skrajnych przypadkach dramatycznych zdarzeń.
Będąc w zatłoczonym miejscu, skup większą uwagę na Twoim dziecku.
W zatłoczonych miejscach (np. festyn) takim sposobem jest przywiązanie dziecku do ręki balonika z helem, który będzie unosił się nad głowami ludzi w tłumie. Balonik o rozpoznawalnym dla Ciebie kształcie i kolorze.
Możesz również założyć dziecku na rękę opaskę „niezgubkę” lub inny gadżet tego typu, gdzie zapiszesz swoje dane kontaktowe. Ważne jest również, aby uczyć dzieci własnych danych osobowych oraz zaufania do funkcjonariuszy publicznych. Dziecko musi wiedzieć, że nie ma się czego obawiać w kontakcie z nimi.
Zanim rozpoczniesz zakupy w galerii lub zabawę w wesołym miasteczku, a także w każdym innym miejscu, gdzie przebywa duża ilość ludzi, ustal z dzieckiem charakterystyczne miejsce, w którym spotkacie się w przypadku jego zagubienia.
Dziecko musi wiedzieć, gdzie czekać na dorosłego w przypadku zagubienia, tak abyście się nie mijali, szukając siebie nawzajem.
Pozdrawiamy:
Iwona Olszewska - pedagog szkolny
Dominika Ziółkowska - psycholog szkolny
Rysunek ze strony: https://slaska.policja.gov.pl/kat/prewencja/akcje-i-kampanie-spolec/317345,Mamo-Tato-Tutaj-jestem.html
17 lutego 2021
Mądrze kochaj swoje dziecko
Kiedy dziecko przychodzi na świat, matka kocha je bezwarunkowo. Miłość do dziecka bardzo często połączona jest z troską o niego, co za tym idzie pojawia się lęk, że może stać mu się krzywda. Zaczynamy je chronić przed zagrożeniami i nie ma w tym nic złego. Problem pojawia się wówczas, gdy czyhające niebezpieczeństwa widzimy przesadnie. Chroniąc swoją pociechę nie pozwalamy jej na wiele aktywności. Żeby nie biegało za szybko, bo się przewróci albo spoci, a to grozi albo raną albo przeziębieniem. Żeby się nie huśtało za wysoko, bo spadnie. W trakcie jazdy na rowerku jesteśmy tuż obok, żeby się nie przewróciło mimo, że radzi sobie nieźle na rowerze. Drżymy, gdy bierze nożyczki do ręki, żeby wyciąć coś z papieru. Przecież może się skaleczyć lub wybić oko. Najlepiej wyciąć za niego, będzie bezpieczniej. Rodzic koncentrujący się na dziecku z biegiem czasu nie tylko wyręcza je we wszystkich obowiązkach, ale również zaczyna organizować mu życie i podejmować za nie decyzje.
Nadopiekuńczość doprowadza do zahamowania rozwoju młodego człowieka i sprawia, że doświadcza on problemów z emocjami. Stałe wyręczanie powoduje, iż dziecko staje się nieporadne, co uwidacznia się na etapie dzieciństwa, a w dorosłym życiu przeradza się w problemy z adaptacją czy podejmowaniem decyzji oraz zależności od drugiego człowieka. Pojawia się wówczas zaniżone poczucie własnej wartości. Nadmierna opieka tłumi w młodym człowieku poczucie indywidualności i niezależności, a także uniemożliwia dziecku prawidłowy rozwój. Ograniczenie samodzielności skutkuje w efekcie zaburzeniem procesu psychospołecznego dziecka, co może prowadzić do izolacji, egocentryzmu czy przejawów agresji. W rezultacie mogą pojawić się kłopoty w szkole, ponieważ takie dzieci nie potrafią zarządzać własnymi emocjami. Nierzadko mają problemy z nawiązywaniem przyjaźni i gorzej radzą sobie z nauką. Nadopiekuńczość jest uznawana przez psychologów za łagodną formę krzywdzenia dziecka, ponieważ stanowi silny hamulec w jego rozwoju psychospołecznym, powodując trwałe zaburzenia w funkcjonowaniu w wieku dorosłym. Kochając swoje dziecko pozwólmy mu na więcej samodzielności, na uczenie się na błędach, dajmy możliwość podejmowania decyzji i ponoszenia konsekwencji za błędne decyzje. Przygotujmy je do dorosłego życia, które nie jest łatwe.
Pozdrawiamy serdecznie
Dominika Ziółkowska- psycholog szkolny
Iwona Olszewska- pedagog szkolny
2 grudnia 2020
Wpływ krytyki na psychikę dziecka
Niemal każdy rodzic chce, aby jego dziecko było mądre, samodzielne, umiało sobie radzić w trudnych sytuacjach itd. Mamy wobec naszych dzieci pewne oczekiwania i dlatego, gdy dziecko nie jest takie, lub nie postępuje tak, jak oczekujemy zaczynamy negatywnie oceniać jego wybory czy postępowanie. Oczywiście udzielanie dziecku wskazówek, negowanie pewnych zachowań jest ważnym elementem procesu wychowawczego i tego nie jesteśmy w stanie wyeliminować. Należy jednak pamiętać, aby krytykować zachowanie dziecka, a nie samo dziecko.
Ciągła krytyka niekoniecznie doprowadzi do przewidzianej przez nas zmiany zachowania, może przynieść zupełnie odwrotne skutki. Psycholodzy uważają, że ciągła krytyka nie jest motywująca. Raczej zniechęca i wytwarza przekonanie, że cokolwiek nie zrobię i tak będzie źle. Co w konsekwencji może doprowadzić do zaniżenia samooceny, złości i smutku, utraty wiary we własne siły, wycofania, a nawet zaburzeń lękowych.
Rodzic powinien wyrazić swoje zdanie i zająć stanowisko oraz powiedzieć, czego oczekuje ale powinien unikać sformułowań krytykujących i oceniających, z negatywnym wydźwiękiem typu: jesteś leniem, bałaganiarzem, fajtłapą, jesteś głupi itd . Im młodsze dziecko, tym gorszy skutek osiągniemy, gdyż dziecko zaczyna patrzeć na siebie przez pryzmat naszych ocen i zaczyna wierzyć, że takie właśnie jest.
Pamiętajmy, że pochwały działają na dziecko bardzo motywująco. Chwalenie jest budujące i miłe nie tylko dla dzieci. Docenienie tego, czego dokonało, co zrobiło lub też co zamierza zrobić nasze dziecko, powoduje tworzenie poczucia własnej wartości i wiary we własne siły, staje się też motywacją do dalszych działań.
Pozdrawiamy serdecznie
Dominika Ziółkowska- psycholog szkolny
Iwona Olszewska- pedagog szkolny
18 listopada 2020
Zasady zachowania podczas lekcji zdalnej
1. Zachowaj kulturę osobistą w mowie i piśmie.
2. Wycisz mikrofon, włącz wtedy, kiedy będzie Twoja kolej.
3. Zgłoś się do odpowiedzi podnosząc „łapkę”.
4. Bądź punktualny, lekcje odbywają się zgodnie z planem.
5. Nie pisz z kolegami podczas lekcji, to nie jest prywatny czat, czat przedmiotowy służy do nauki.
6. Nie obrażaj innych, nie używaj wulgaryzmów, nie wstawiaj gifów.
7. Twoje zachowanie podczas lekcji, wpływa na ocenę z zachowania.
8. Przygotuj się do zajęć: miej podręcznik, zeszyt przedmiotowy, zeszyt ćwiczeń, potrzebne przybory.
9. Dołącz do lekcji, o wyznaczonej godzinie spotkania.
10. Wykorzystaj przerwy na odpoczynek i załatwienie swoich potrzeb (np. zjedz posiłek , skorzystaj z toalety).
Zdalne nauczanie - bezpieczne zachowanie dla mojego zdrowia
1. Przed zajęciami:
- rozgrzej mózg - poćwicz „leniwe ósemki”, zrób „pajacyki”,
- przygotuj wygodne miejsce do pracy,
- zadbaj o właściwą postawę podczas siedzenia - to ważne,
- pamiętaj: w łóżku jest wygodnie, ale nie podczas lekcji,
- zadbaj o to, by wszystko, co potrzebne, było pod ręką.
2. W przerwie między lekcjami:
- odejdź od ekranu komputera,
- przewietrz pokój, w którym pracujesz,
- spójrz przez przynajmniej 20 sekund na coś, co jest w odległości 6 metrów,
- najlepiej, gdyby ten punkt, na który patrzysz, miał kolor zielony,
- zjedz przekąskę, napij się wody,
- skorzystaj z toalety.
3. Po lekcjach:
- Odpocznij! Odejdź od komputera i ekranu telefonu,
- zrelaksuj oczy i ciało,
- jeśli możesz - wyjdź na spacer.
4. Po odpoczynku:
- odrób lekcje,
- oddaj się rozrywce, najlepiej takiej, która nie potrzebuje wykorzystania komputera ani telefonu; dość już się nasiedziałeś/nasiedziałaś przed ekranem.
Życzymy sukcesów w pracy zdalnej.
Iwona Olszewska - pedagog
Dominika Ziółkowska - psycholog
5 listopada 2020
Depresja u dzieci i młodzieży jak sobie z nią radzić?
Szczególnym okresem rozwoju człowieka jest okres dojrzewania, jest to czas wielkich zmian, które zachodzą zarówno w ciele jak i w psychice nastolatka.
Młody człowiek poddany jest burzy hormonalnej powodującej zmiany nie tylko w wyglądzie ale także w sposobie myślenia.
W tym trudnym czasie ustala stosunek emocjonalny do samego siebie, konfrontuje swoją samoocenę z rzeczywistością co w konsekwencji może być źródłem rozczarowania i frustracji. To wszystko bardzo często doprowadza do obniżenia nastroju i nie radzenia sobie z sytuacjami trudnymi.
Depresja jest stanem charakteryzującym się długotrwale obniżonym nastrojem oraz szeregiem innych objawów psychicznych i somatycznych.
Przyczyny depresji:
- Biologiczne: Uwarunkowania genetyczne (częściej chorują dzieci w których rodzinach występuje depresja)
- Psychogenne: Indywidualna konstrukcja psychiczna (np. niska samoocena, skłonność do samokrytyki, brak poczucia bezpieczeństwa, nieumiejętność radzenia sobie ze stresem, słabe umiejętności społeczne, depresyjne schematy myślenia (automatyczna skłonność do interpretowania faktów i wydarzeń na swoja niekorzyść)
- Środowiskowe: trudna sytuacja rodzinna (rozwód lub separacja, utrata bliskiej osoby, zła sytuacja materialna, alkoholizm i przemoc w rodzinie, problemy szkolne, odrzucenie przez grupę rówieśniczą)
Objawy depresji u dzieci i młodzieży: wybuchy złości, agresja (werbalna, czynna), ucieczki z domu, wagary, trudności w szkole, zamknięcie się w sobie, samookaleczenia.
Depresja może również wyrażać się: różnego rodzaju bólami, zaburzeniami łaknienia, zmęczeniem, zaburzenia snu (bezsenność, nadmierna senność), brak dbałości o wygląd, prowokujący ubiór.
Leczenie:
W łagodnej postaci depresji pomocne mogą okazać się ćwiczenia fizyczne, techniki relaksacyjne omówienie problemów z rodziną i przyjaciółmi.
W przypadku umiarkowanej postaci depresji konieczna może być psychoterapia, która wykorzystuje umiejętności rozwiązywania problemów do zmiany sposobu, w jaki reagujesz na zdarzenia (terapia poznawczo-behawioralna). W cięższych przypadkach depresji stosuje się farmakoterapię (leczenie antydepresantami) połączoną z psychoterapią.
Gdzie szukać pomocy jeżeli podejrzewasz u siebie depresję?
Oto kilka numerów telefonów:
Telefon zaufania dla dzieci i młodzieży 116 111 (darmowy numer całodobowy)
Telefon zaufania rzecznika praw dziecka 800 121 212 (darmowy numer od poniedziałku do piątku)